Hasret rüzgârları eser
Gurbet ele takılır biçare gönül!
Ne anadan haber gelir ne yardan!
Darılır yağmurlar,
Irmaklar akmaz bereketli ve coşkun!

Gurbet dağlarında ferman bendedir!
Hasretlik kelimelerle devrilir zaman
Özlem denizlerine dalarım bitkin ve melûl
Gönlümü koyarım en tepesine düşlerimin
Bir kıyam yorgunluğunda
Bir bayırda mahkûm olmak
Tutkuyla beklenen bayramın en masum kucağında
Nostaljik gecelerin sümbülî şafağında
Eski günlerin hatırasını kovalayan aynalarda
Yaşanacak mutlu zamanlara asılmaktır yaşamak!
Durmadan acı verir,
Yaban elde can çekişen dilsiz düşünceler
Ayaklarıma derman katan ümitlere
En büyük primi zaman bağışlar!

Yılmaz bir savaşçı edasıyla
Kor ateşten dürülmüş kılıçlar kuşanmalıyım
Şeytan dokunmuş nefeslerden
Ruhunu temizlemeliyim coğrafyamın
İblisin tüyünden örülmüş düşleri
Zemzemle yıkamalıyım
Bir bebek gibi okşamalı
Bir kelebek gibi avuçlamalıyım
Ölüm nefeslerine mahkûm yürekleri
Ayın on dördünün sıcaklığında
Sabah melteminin kucağına uyandırmalıyım
Bir ses olmalıyım
Dinginleri kaldıran koca bir feryat
Ve esmeliyim yeryüzüne
Çaresiz yüreklere çarpıp
Direniş müjdesi olmalıyım
Bir tek senin adını anmalıyım
Bir tek sana anlatmalıyım
Gönlümden geçen zafer muştusunu!
Görkemli kelimelerini sırtlamalı
Boydan boya avuçlamalıyım yeryüzünü

Acı tufanlarla boğuşurum
Hicretin en ücra coğrafyasında
Hasretin iflah olmaz simasında
Çağa isyan etmiş ruhum
Kavgalara tutuşur!
Tevhidi soluğun arılığında
Haykırmak için en son çığlığı
İşte buradayım!
Kuş uçmaz, kervan geçmez bir coğrafyada
Uzaklara düşen solgun bir gül gibiyim
En ücra köşelerde seni sayıklamak
Gecelerimi sana adamak için
İşte buradayım…

Sevdandan bir damla düşünce içime
Kışkırtır nazarın en aziz yanlarımı!
Bir dövüştür sürer
Kurban gider düşlerim,
Özgürlük koşusunda!
Her sabah yağlarım tabancamı
Bir baştan kurarım düşlerimi
Gurbet elde umuda tutunmuş bir yolcuyum
Ne anadan haber alırım ne yardan
Bir ölüm kalım savaşında
Direniş patikasında yürüyen
Yılmaz bir savaşçıyım
Anadan, yardan uzak!…

Abdullah ŞAFAK