O’nun “Ol!” emriyle doğruldu kalem
Güneşin avucuna yaslandı zaman
Parsel parsel bölündü körpecik mevsim
Duraklar çizildi köşe başında,
Kırmızı renkli ve sarımtırak!
Yazgı kaleminden damladı takdir
Yeni bir makyajla hayat başladı
Alnıma dokundu kader fırçası
Mimarın adıyla çarptı sineler
Kalbin cevval çarkı akrep burcunda
Sabahın namuslu saatlerinde!

Durağa dayandı zaman treni
Şu tepenin arka sokaklarında
Nuh (as) tufanı koptu bir akşamüstü!
Musa’(as)’nın üstünde sabır kaftanı,
Asasıyla yardı yedi cihanı
Ortalığa düştü süslü perdeler
Aynaya tarihin adı kazıldı
Secdeye durdu bütün varlıklar
Sıyrıldı kâinat son kabuğundan
Patladı tepede nurdan bulutlar
Muhammed (as)’le doğdu hayat yıldızı
Ölümden kurtuldu kız çocukları
Kan nehri kurudu bir şafak vakti
Kabuğunu tuttu kanayan yara
Şükür duasından döndü analar

Bize yol vermedi bozguncu çağlar
Görünmez oldu yağız atlılar
Solgun ruhların kasvetli yüzü
Değdi en masum yerlerimize
Kızıl bir kasırga batı ilinden
Çaptı aynaların masum yüzüne
Gecenin isyankâr saatlerinde
Kilitlendi diller asırlar boyu
Parmaklardan renksiz sular boşaldı
Hasretler döküldü yorgun gözlerden

Derin bir iz çizdi kader kalemi
Açıldı duvarda küçük bir mazgal
Bahar melteminin hoş kokuları
Isıttı don tutmuş ümitlerimi
Ölüm kemendine sıkıştı hain
Tepemize düştü koca diktatör
Ufukta göz kırptı ümit rüzgârı
Tren dayanıyor yeni durağa
Rıhtıma ulaştı muhteşem gemi
Büyüdü fidanlar durdu meyveye

Barış güvercini emdi damarı
Çağa neşter vurdu kader kalemi
Ufukta bir devran tevhid renginde
Doğum sancısıyla kuşandı iklim
Acısı büyüdü parlak günlerin
Bir büyük doğuşun arefesinde

Abdullah ŞAFAK