Bu garip coğrafyada hayatı hüsran sardı
Ölüm kemendi gibi ruhumuzu gam sardı
Zamanenin koynunda esti elem rüzgârı
Ufkun yaban elinde bizi acılar sardı
Yeryüzü zindan oldu biçare gönüllere
Bu virane mekânda ak rengimiz sarardı
Üstümüze üşüştü haşin yüzlü küstahlar
Tepeye çan dikildi göğü belalar sardı
Sırtıma haç vuruldu, ellerime kelepçe
Vuruldu isyan ruhum, içimi hüzün sardı
Kalan son karartımız karanlıkta boğuldu
Tevhidin ülkesinde çehreleri şirk sardı
Dursun bunca zulümler, tahammüller tükendi
Virane ocakları isyan ateşi sardı
Kıyam güneşi doğdu isyan doldu dört taraf
Karanlık gecelerin alnını şafak sardı
Şehadet melteminden direnişe kan geldi
Mustazaf agitlerin çehresini nur sardı
Direniş toprağına rahmet tohumu düştü
Kâinat cana geldi toprağı cemre sardı
Ağlamayın analar bize de gün doğuyor
Şafağın habercisi meltemi sevda sardı
Sarsılıyor sütunlar, sonu geldi çilenin
Hira’dan doğan güneş bütün mevsimi sardı
Emin bir el dokundu yaralı gönlümüze
Karanlıklar dağıldı bizi özgürlük sardı
Zaman selama durdu, mevsim bahara durdu
Çağları aşan sevda yeri ve göğü sardı
İslam’ın çocukları doğdu sizin gününüz
Serpilin yeryüzüne ufku muhabbet sardı.

Abdullah ŞAFAK