Son bir haftadır ülkenin dört bir yanında devlet tarafından İslami hassasiyetleri ağır basan mütedeyyin Müslümanlara yönelik, Hizbullah ve El Kaide suçlamasıyla sansasyonel bir biçimde operasyonlar yapılmaktadır. Şimdiye kadar 100’e yakın kişi gözaltına alındı. Yapılan operasyonların neticesi ortada! Ne suç teşkil edebilecek bir eylemlilik ne de bir suç unsuru… tutuklananlar mı? Bu kadar şaşaalı, külfet ve sansasyonla yapılan, adeta yeri yerinden oynatan bu geniş çaplı operasyonların neticesinde beş on kişi tutuklanmazsa olur mu! Halbuki devletin kendi güvenlik birimlerince hazırlanan raporlarda yapılan faaliyetlerin tamamen legal alanlarda yapıldığı ileri sürülmektedir. O zaman toplumu tedirgin etmenin ve psikolojik bir baskı ortamı yaratmanın ne gereği var?
Fazla uzağa gitmeden yakın zamanda Ortadoğu’da, Türkiye’de ve özelde de bölgemizde meydana gelen değişikliklere baktığımızda bir süreç dahilinde gelişmekte olan bu olayları tahlil etmek o kadar zor olmasa gerek. Operasyonları gerektiren sebepler farklı olsa da müsebbiplerin çıkar ve menfaatleri, nihayetinde birleşmektedir.
Ahmet Necdet Sezer’in cumhurbaşkanlığı süresinin bitimiyle başlayan yeni cumhurbaşkanı seçme süreci rejimin laik ve Kemalist düşüncesine sahip kesimleri ve askeri kanadı ile iktidardaki AKP hükümetini karşı karşıya getirdi. Cumhurbaşkanını seçtirmeme ve devamında gelen erken genel seçim kararı süreci, herkesin hafızasında tazeliğini korumaktadır. Bu kesim ile AKP’nin tam bir gerilim içerisinde girdikleri seçimin sonuçları AKP lehine; Asker, laik kesim ve PKK’nın aleyhine olunca işler karıştı. PKK ve uzantıları hazmedemedikleri düşüşün faturasını bölgenin Hizbullahi Müslüman halkına çıkarırken, Askeri cenah da içine düştükleri hezimetin bedelini AKP yi köşeye sıkıştırmakla ödetti. Bu noktada PKK ile Askeriyenin menfaatlerinin bir noktada birleştiğini görmekteyiz.
PKK’nın Hizbullahi camiayı AKP’ye destek vermekle itham etmesi kendi yenilgisini gizleme, Müslümanları karalama ve aynı zamanda Asker ve laiklerin AKP karşısında elini güçlendirmekten başka bir şey değildir. Bunun delili ise; açık, net “görünen köy kılavuz istemez” misali apaçık ortadadır. Nasıl mı?
PKK, 1991 yılında kazananı sadece TC rejimi olacağı belli olan bir çatışmayı bölgenin Hizbullahi ve Müslüman halkına dayattı. Sonunda en çok zarar göreni kendisi ve uzantıları oldu. O zaman bunu iyi anladılar. Geçen temmuz ayındaki seçimlere kadar her ne kadar bölgenin Hizbullahi Müslümanlarına karşı içlerinde kin besledilerse de dışarıya yansıtmadılar. Abdullah Öcalan İmralı’da tecrid altında olmasına rağmen her ne hikmetse her şeyden haberdar olabiliyor. Bölgenin çatışma ve huzursuzluğu kaldıramayacağını, partisinin de hiçbir kâr elde edemeyeceğini ve en büyük zararı yine kendilerinin ve uzantılarının göreceğini bildiği halde yine Hizbullahi Müslümanları hedef tahtasına koyması, talimat üstüne talimat göndererek “siyasal islamın Hizbullah pratiğini unutturmayın” demesi, partisinin yetkilileri tarafından da aynı ifadelerle sürekli gündem oluşturma gayretleri ve bu çerçevede bölgenin muhtelif yerlerinde bu minvalde ufak çaplı eylem türünden olayların gerçekleşmesi, bu partinin sözcülüğünü yapan medya araçlarının bu konuyu işlemeleri ve son olarak siyasi temsilcilerinin beyanatları hangi akıl ve izanla bağdaşmaktadır. İmralıda tecrid altında olduğu, her türlü enformasyon ve açık görüş imkanlarından mahrum olduğu iddia edilen Öcalan nasıl böyle bir saptama yapıp talimatlar verebiliyor? Atatürk cumhuriyeti bekçiliğine soyunarak, “ biz laiklik düşüncesine sahip ve laikliğin bölgede yerleşmesi ancak bizim vasıtamızla olabilir, bizi muhatap alın. Bizi muhatap almazsanız bölge siyasal islamın etkisine girecektir...” Şeklinde hem devlete hem de Amerikaya davetiye göndermektedir.
Hem Askeriyenin hem de PKK’nın sevmediği AKP ortak noktasında bir işbirliği içerisinde oldukları şüphe götürmez bir gerçektir. Ve bu işbirliğinin neticesinde AKP yi dize getirdikleri de söylenebilir.
Bu işin ikinci bir ayağı da ABD’dir. Türkiye ABD ile müttefiktir. PKK’nın ABD ile ilişkide olduğunu bilmeyen yok, Kuzey Irak Kürtleri de Amerika ile dost ve müttefiktir. PKK Kuzey Irakta üslenmiş durumda bu nedenle TC ile Güney Kürdistan yönetimi arasında sorunlar var. Bu kadar girift ve karmaşık ilişkilerin olduğu bölgemizde görüldüğü kadarıyla ABD’nin onayı ve inisiyatifinde belli bir plan dahilinde adımlar atılmaktadır. Bu planın süresi, süreci ve maddeleri üzerinde bir anlaşmaya varıldığı da söylenebilir.
Askeriye AKP’den rahatsız, onu dize getirmesi gerekir. Ayrıca İslam’ın yükselişinden rahatsız. PKK AKP’den rahatsız, bölgede Hizbullah’ı rakip görüp İslami yükselişi hazmedemiyor, AKP terörden muzdarip ve çözmek istiyor, ABD güney Kürtleriyle TC’nin ilişki kurmasını istiyor. Hasılı kelam, kareleri bir araya getirince fotoğraf ortaya çıkıyor. İşin ilginç tarafı hepsinin üzerinde konsensüs sağladıkları ortak noktaları ise bölgede İslam’ın yükselişini engellemedir. Bir dengeleme yapmadıkları takdirde Kürtlerin İslam’a yöneleceklerinden endişe ediyorlar. Hâlbuki Kürtler Hz. Ömer zamanından beri Müslüman’dırlar ve İslam’a da büyük hizmetleri olmuştur. Eğer zaman zaman beşeri ve ilhadi örgütler onları öz benliklerinden uzaklaştırma gayreti içerisine girmişler ise de hiçbir zaman muvaffak olamamışlardır. Kürt halkı öz benliğinden, dininden ve tarihinden uzaklaştırılamamıştır. Kürtler Müslüman dır, ulus olarak insani ve medeni hakları gaspçılar tarafından gasp edilmiştir. Beşeri ve ilhadi ideolojiler, çözümler ve örgütler ekseninde dininden soyutlandırılarak sürükleneceği hiçbir çözüm, doğru, isabetli ve kalıcı olmayacaktır. Bu güne kadar bu eksende gösterilen gayretler bir çözümle neticelenmemiştir.
Türkiye’de son günlerde Müslümanlara yönelik yapılan operasyonları da döndürülen dolapların bir parçası olarak değerlendirmek gerekir. Yoksa ortada her hangi bir eylem ve suç unsuru yokken bu kadar geniş çaplı operasyonların başka ne anlamı olabilir? M. Zeki GÜNEY |
