Bileklerinde yeşil renkli bağlar, İranlı zengin aile çocuklarının yoğunlukta olduğu gençler meydanlara iniyorlardı.

İmam Humeyni’nin yıllar önce yâd edilmesini istediği Kudüs günüydü bugün. Ramazanın son Cuması gerek İran’da ve gerekse de dünyanın değişik yerlerinde Müslümanlar tarafından Kudüs günü olarak yâd edilmekte ve protesto yürüyüşleriyle mazlum Kudüs’ün işgali lanetlenmektedir. Her zaman olduğu gibi yürüyüşlerde işgalci Siyonistler lanetlenecek, İslam ümmetinin yekvücut halinde mazlum Filistin halkının yanında olduğu haykırılacaktı.

Son aylarda garip olaylara sahne olan Tahran’da, kalpleri Kudüs için atan yüz binlerce Müslüman’ın başkentin dört tarafından Tahran üniversitesine doğru harekete geçişiyle program başladı. Sabah saatlerinde gittikçe yoğunlaşan kalabalık, yürüyüşün görkemli ve eskileri gölgede bırakacak nitelikte kalabalık olacağını gösteriyordu.

Diğer taraftan günlerdir çağrıda bulunan muhalif basın organları, muhalif yeşillerin büyük bir katılımla Kudüs için meydanlara inmesini istiyorlardı. Aynı çağrıyı yurt dışından yayın yapan inkılâp düşmanı İranlılara ait radyo, televizyon ve haber sitelerinin yanı sıra BBC ve Amerika’nın sesi televizyonu da yapıyordu. Yani İngiltere ve Amerika resmi basını da İranlıları, yani son aylarda karışıklıklar çıkararak fitneye öncülük yapanları Kudüs günü için meydanlara çağırıyordu.

Amerika ve İngiltere’ye ait basının resmen desteklediği bir hareketten keramet beklenmeyeceğini aklıselim herkes haberdardır. Bu iki gücün bu güne kadar mazlum halkların, özellikle de İslam toplumlarının yaşadığı coğrafyalarda el attıkları yerlerde fitneye, karışıklığa ve daha çok sömürüye çalıştıklarına yakın tarih şahitlik etmektedir. İnsanlığın hayrına bir kerecik dahi olsa faydalı bir iş yaptıkları görülmemiş. Geçmişleri iyi bilindiğinden çağrılarının fitneye yönelik olduğu birçokları tarafından anlaşılmıştı.

Kentin dört bir yanından yüz binler Cuma namazının kılınacağı Tahran Üniversitesine doğru yürüyordu. Yürüyenlerin dillerini süsleyen sloganlar oldukça tanıdıktı. En çok tekbirler getiriliyor, Siyonist rejim ve ABD’ye ölüm ile rehbere bağlılık dillendiriliyordu. Bunun yanında yine emperyalizmi, Siyonizm’i ve münafıkları lanetleyen birçok slogana rastlamak mümkündü.

Cumanın kılındığı Tahran üniversitesine açılan güzergâhın birinde, Veliyé Asr meydanının yakınlarında günlerdir yapılan çağrılara uyup bir araya gelen başkaları da vardı. Bunlar da Kudüs günü için toplanmışlardı. Bu grubun yürüyüşüne son ayların tanıdık simalarından olup cumhurbaşkanı seçiminin yeniklerinden Mir Hüseyin Musevi, eski cumhurbaşkanı Hatemi ve cumhurbaşkanlığı seçiminin diğer yeniklerinden Kerrubi de bir müddetliğine katılmış, ancak Müslüman halkın yoğun tepkisinden çekinerek yürüyüşü yarıda terk etmek zorunda kalmışlardı.

Şehrin dört bir yanından yürüyen halkın “Merg ber Amrika” ve “Merg ber İsrail” sloganlarına karşılık sayıları birkaç yüzü bulan yeşil kuşaklı grup “Merg ber Rusya” ve “Merg ber Çin” sloganlarını atmaya başladılar. Siyonist rejimin lanetlenmesi gereken Kudüs gününde alakası olmadığı halde Rusya ile Çin’in lanetlenmesi yeşil grubun içerisinde bulunan küçük bir grubun tepkisini çektiği halde onlara aldıran yoktu.

Hızını alamayan muhalifler, “Ne Lübnan, ne Gazze, canım İran’a feda olsun!” sloganıyla Kudüs gününü (!) yâd etmeye devam ettiler. Bu aykırı sloganlara öfkelenen kalabalık tekbirlerle karşılık verdi. Tahran’ın semaları tekbirlerle çınlamaya başlamıştı. Yeşil kalabalığın tekbirlere verecek hiçbir cevabı yoktu. Muhtemelen buna da verecek bir cevapları vardı, ancak yürekleri İslam’la atan yüz binlere rağmen tekbire cevap verecek cesaretleri yoktu. Tekbirlere katılmayan yeşiller, bir müddet susmak zorunda kaldılar. Ancak öfkeli ve coşkun kalabalığın tekbirleri sona erdirme niyetleri görünmüyordu. Coşkun kalabalığın coşkun tekbirleri karşısında varlıklarıyla yoklukları arasında farkın kalmadığı bir esnada, yeşil renkliler Cuma namazının kılınacağı istikametten gerisin geri döndüler. Kerimhané Zend köprüsüne kadar sessizce yürüdüler. Tekbir coşkusundan iyice uzaklaştıktan sonra yeniden aykırı sloganlarını atmaya başladılar. Bir müddet ters istikamette yürüyüp ters sloganları dillendirdikten sonra, yeşillerin içerisindeki bazı gruplar sağa sola saldırmaya başladı. Polisin tepkisiyle karşılaşınca yeniden yeşil grubun içine karışıp izlerini kaybettirdiler.

Polisin hiçbir müdahalede bulunmadığı yeşiller Hefté-Tir caddesine doğru aykırı sloganlarla yürüyüşlerine devam ettiler. Kudüs’le ilgili hiçbir slogan atmayan, Kudüs işgalcisi Siyonist rejimin aleyhinde bir kelime bile kullanmayan, dünyada mazlum milletlere kan kusturan ve İran’ın en büyük düşmanı olan ABD’nin adını dillerine almayan yeşiller, Cuma namazına da katılmayarak bir müddet sonra yürüyüşlerine son verdiler.

Yeşil yürüyüşçülerin Kudüs günü çıkarmaları, halk arasında ve İran basınında yoğun tepkilerle karşılaştı. Daha önce ıslahatçı oldukları düşüncesiyle nispi de olsa destekleri olan yeşiller, Kudüs gününde Siyonizm’i ve emperyalizmi destekler bir görüntü sergileyince İran’ın Müslüman halkı tarafından şiddetli eleştirilere tabi tutuldu. Daha doğrusu Kudüs gününde şapka düşmüş, kel görünmüştü.

Rengi iyice belli olan yeşillerin öncülüğünü yapan Musevi, Hatemi ve Kerrubi’nin neyin peşinde olduklarını ve bundan sonra hangi alanda at koşturacaklarını kestirmek oldukça zor. Birkaç gün önce Musevi, Hatemi ve Kerrubi’ye mektup yazıp, bu aşamadan sonra yapacakları her hareketin fitne olacağını, artık hiçbir bahanelerinin kalmadığını belirten eski inkılâpçılardan milletvekili Tevekküli, bu üçlünün derhal tövbe edip girdikleri yanlış yoldan dönmelerini istemişti.

Daha önce İmam’ın hattına bağlı olduklarını ileri sürüp hükümete muhalif olduklarını dillendiren yeşillerin kendilerini savunma imkânı bulunurken, Siyonizm ve emperyalizm dostu görüntü sergilemeleri bütün bahanelerini yerle bir etti. Bugüne kadar büyük bedeller ödeyen Müslüman İran halkı, Siyonizm'e ve emperyalizme pirim veren ve onları destekleyen hiçbir harekete müspet bakmamış ve bağışlamamıştır.

Muhalif hareketin en büyük yanılgısı inkılâp değerlerinden uzaklaşıp Batıyla, özellikle de emperyalizmle dayanışma içerisinde olduğu görüntüsünü vermesidir. Daha önce İslami bazı sembolleri kullanan, geceleri tekbirlerle varlıklarını ifade eden ve İslami bir sembol olduğu için yeşili seçen muhaliflerin gerçek yüzlerini gösterip emperyalizme yakın bir görüntü ortaya koymalarıyla İran halkından destek alma imkânları ortadan kalktığı gibi, İran’da mücadele ortamını da elleriyle yok ettiler. Dolayısıyla Batı emperyalizminin uzunca yıllar uğraşarak oluşturmaya çalıştığı bu muhalif çizgi harekete geçmeden iflasını oynamaya başladı.

Bütün bunlardan muhalefete oynayan yeşilin tamamıyla yok olduğu düşüncesi çıkarılmamalı. İleriki günlerde fırsatını buldukça havayı bulandırmak için uğraşacakları muhakkak. Halktan destek alamayınca kitlesel bir çıkış yapamayacaklar. Ancak herkesin tavırlarını merak ettiği yeşillerin öncüleri Musevi, Hatemi ve Kerrubi üçlüsünün bundan sonra ne yapacakları… Yıllarca inkılâba hizmet eden bu üçlünün emperyalizmi alkışlayan muhalefete öncülük etmeleri anlaşılır gibi değil. İnşallah yanlışlarını anlayıp Müslüman İran halkının istediği mesire dönüş yaparlar. Aksi taktirde yürüdükleri yanlış yol ne kendilerinin ve ne de Müslüman halkın faydasına bir netice vermeyecektir.

Selam ve dua ile…

M. Emin ÇELİK