Zindanda kardeşlerimiz var. Kimi 10, kimi 15, kimi 20, kimi de 20 yıldan fazladır zindanda kalıyor. Zor şartlar altında, birçok mahrumiyet içinde yaşam savaşı veriyor zindandaki kardeşlerimiz. Üstelik devlet erkânının canı istediğinde yeni cezalar yağdırıp başka memleketlere sürgünleri dayatması zindanı daha da çekilmez kılıyor.

Zindandaki kimi kardeşlerimiz, mahrumiyetlerin hayatı çekilmez kıldığı zindanın zor şartlarında ölümcül hastalıklara yakalandılar. Kimi kanserle pençeleşirken, kimi de başka ölümcül hastalıklara müptela oldular. Hastalığın şiddeti eritmeye başladı bedenlerini. Kimileri zamanla bir deri bir kemik haline geldiler. Son günlerini saymaya başladılar. Doktorlar bütün ümitlerin tükendiğini söylediler bazıları için. Son günlerini evlerinde, çocuklarının arasında geçirmeleri gerekiyordu. Dünyanın hiçbir dini, düşüncesi ve ideolojisi son günlerini yaşayan insanlardan bu kadarını esirgemezdi. Ancak, bizim cumhurbaşkanımız söz konusu Müslümanlar olunca vicdana, kanunun verdiği yetkiye, teamüllere ve son günlerini yaşayan insanların hak ve hukukuna aykırı hareket etmeyi seviyor her zaman. Son günlerini yaşayanlar İslam kokusu ve Hizbullah adını taşıdıklarından, muhtemelen Cumhurbaşkanı, Laik/Kemalistlerin dikkatlerini celp etmemek ve eleştirileriyle yüzleşmemek için af yetkisini kullanmaktan kaçınıyor. Zindandaki kardeşlerimizin bir kısmı, anne, baba, eş ve çocuklarından uzakta, hastalığın şiddeti altında eriye eriye zindandaki yataklarında hayatlarını kaybettiler.

Bunun gibi acı vakıalar epeyce yaşandı son birkaç yıl içinde. Bugün bile zindanda ölümcül hastalıklarla mücadele eden Müslümanlar bulunduğu ve bunlardan Cumhurbaşkanı haberdar olduğu halde yuvalarına dönmelerine izin verilmiyor.

Laik/Kemalist Cumhurbaşkanları döneminde ölümcül hastalıklara yakalanan Müslümanlar bilinçli olarak af edilmemiş, zindanda hayatlarını kaybetmişlerdi. Bugünkü cumhurbaşkanı döneminde de serbest bırakılmayan hastaların bir kısmı hayatını kaybetti. Ancak hem Laik/Kemalist hem de bugünkü cumhurbaşkanı döneminde benzeri hastalıklara yakalanan Marksistler her zaman af edildi. % 70’i terör suçlusu oldu halde Demirel 100, Ahmet Necdet Sezer ise 260 mahkumu affedip evine gönderdi. Abdullah Gül’ün Cumhurbaşkanlığı döneminde de hastalıklara yakalanan Marksist mahkumların affedildiğini kimi zaman basında görmek mümkündür. Demek ki söz konusu Marksistler olunca Cumhurbaşkanının merhamet duyguları kabarıyor, vicdanı sızlamaya başlıyor. Müslümanlara gelince de merhametten ve vicdan sızlamalarından eser kalmıyor.

En vahim olay ise, bedeninin % 92’si çalışmayan, omurilik felçlisi olduğundan omuzlarından aşağıya kadar bedenini hissetmeyen, başkalarının yardımı olmadan yaşayamayan Fikret Bayram’ın 14 yıldır zindanda tutulmasıdır. Kafasının dışında bedeninin hiçbir uzvu faaliyet göstermiyor bu insanın. Değil yıllarca, bir gün zindanda kalması bile hem kendisi hem de yanındakiler için büyük sıkıntılara neden oluyor. Yemeden içmeye, tuvaletten banyoya kadar her adımda başkalarının yardımına ihtiyaç duyuyor. Çünkü % 92 felçli bedeniyle hiçbir şey yapamıyor.

Bu felçli insanın durumu hakkında Cumhurbaşkanına defalarca yazıldığı halde hiçbir cevap verilmedi. Belki de Fikret Bayram’ın da diğer Hizbullah mahkumları gibi bir an önce zindanda öleceğini, böylece sorunun kökten halledileceğini beklediği için af belgesini imzalamaya yanaşmadı.

Son günlerde Adalet Bakanlığı, Batman Cezaevinde kalan Fikret Bayram ve arkadaşlarına yeni bir ceza kesip Ordu’ya sürgünlerini çıkarttı. Yoğun tepkilerden olacak ki Fikret Bayram’ın sürgünü durduruldu. Ancak, ihtiyacını karşılayan ve gece gündüz yardımcı olan arkadaşlarının tümü sürgüne gönderildi. Hiçbir ihtiyacını karşılama imkanı bulunmayan Fikret Bayram ise tek başına bırakıldı.

Bedeninin % 92’si felçli olan Fikret Bayram’ın yerine başkası, özellikle de Marksistlerden biri olsaydı Cumhurbaşkanı tarafından affedilecek, çoktan evine gönderilecekti. Ancak zindanda yatan kişi Müslüman olunca böyle bir şansı olmadı. Ne diyelim! İslamcı Cumhurbaşkanı herkese el sallarken, yetkisini kullanıp Marksistlerin hastalarını evlerine gönderirken sıra Müslüman hastalara gelince görmüyor, duymuyor, hissetmiyor.

Zindanın dört duvarı arasında sıkıntı çeken hastalar Müslüman olunca cumhurbaşkanı af belgesini imzalamaktan imtina ediyor. Bu kadar çağrıya, yazılan bunca mektuba cevap vermeye bile yanaşmıyor. Her şey bir imzaya dayandığı halde bunu yapmıyor. Ancak bilmeli ki o makamda ebedi olarak oturmayacak. Yine bilmeli ki, mazlum ve mağdurlara acı çektirenlerin yaptıklarını Allah Teala hoş karşılamaz. Derler ya “Alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste”

Bugün affa yanaşmayanlar, öbür dünyada da olsa bir gün affa muhtaç olacaklarını unutmamalıdırlar. Zira Allah Resulü (sav) ne güzel buyuruyor: “Merhamet etmeyene, merhamet edilmez”

M. Emin ÇELİK