Cemal Uçar/Diyarbakır: Evinin önünde polisler tarafından kaçırılıp bilinmeyen bir yerde günlerce en ağır işkenceler altında kalan Cemal Uçar, polisin dayattığı ifadeleri kabul etmek zorunda kalınca, bitkin ve baygın bir halde, Diyarbakır şehir stadyumunun önüne bırakılır. Hemen ardından, daha önce planlı bir şekilde orada beklemesi istenen resmi polislerce yakalanıp sanki yeni gözaltına alınıyormuş gibi, gözaltına alınma işlemleri yapılır. Bu resmi gözaltı döneminde de, günlerce işkence seanslarına alınmaya devam eder. Kendisinden istenen, Cemaat Rehberinin yerini söylemesidir. Ancak bu alçakça isteği, bütün işkencelere rağmen kahramanca bir direnişle reddeder. Polisler, istediklerini elde edemeyeceklerini anlayınca, gözaltı sürecine son verirler. Bütün işkencelere rağmen isteklerini kabul ettiremeyen polisler, bunu hazmedemezler. Bu nedenle cezaevinde de onu rahat bırakmazlar. Cezaevinde bulunan işbirlikçi personelin ortamı hazırlamasıyla itirafçılar tarafından şehid edilip intihar süsü verilir. Allah şehadetini kabul etsin ve cennet–i ala ile mükâfatlandırsın.

Diyarbakır’da Abdulkadir Selçuk, Şahin Bünül, Hasan Sarıağaç, Abdulhakim Tan, Selahaddin Aktaş; Elazığ’da, Hüseyin Sarıağaç ve Bedri Esmer; İstanbul’da Mahmut Kaya; Bitlis’te Gıyaseddin Barlak, Adana’da Hatip Dağ, Molla Arif Aslan ve Selahaddin Ürük; Van’da Sabahattin Sap, Mehmet Nuri Balka, Zahir Hayva, Murat Hayva, Nuri Baran; Silvan’da Adil Yeşilbağdan; Ceylanpınar’da 70 yaşındaki Şeyhmus Bayol ve daha niceleri ya direkt polisin eliyle ya da polisin kullandığı ajan, muhbir ve itirafçıları eliyle şehid edilen azizlerimizden bazılarıdır.

İddialarımızı somutlaştırmak ve hatıralarını yâd etmek maksadıyla bir kısmını adlarıyla saydığımız ve bir kısmını da yazmadığımız aziz şehidlerimizin şehid ediliş şekillerine bakıldığında, Emniyet güçlerinin bize karşı ne kadar diş bilediğini, ne büyük bir kin ve nefret duyduğunu, bizi yok etmek için aklın sınırlarını zorlayan her yolu en gaddar ve sadist uygulamalarla denediğini kolaylıkla anlamak mümkündür. Yine sadece birkaç tanesini verdiğimiz, ancak daha onlarcası bulunan polis eliyle ve direktifiyle şehadet şerbetini içen Müslümanlar; “PKK ile çatışmalarda polis Hizbullah’a göz yumuyor, Hizbullah’ı devlet kurdu, Devlet Hizbullah’ı koruyor” şeklinde devam eden yalan, iftira ve karalamada bulunanların kara yüzlerine kanlarıyla tükürmektedirler. Cemaat’in kurucusu, lideri ve rehberi olan Hüseyin Velioğlu’nun polis tarafından şehid edilmesi; sempatizanından sıradan bir ferdine, sıradan bir ferdinden militanına, militanından en üst düzeydeki yöneticisine kadar devletin yok etmek için uğraştığı bir cemaat olduğumuzun delilidir. Başta Rehberimiz Hüseyin Velioğlu ile Selahaddin Ürük ağabeyimiz olmak üzere tüm bu aziz şehidlerimiz; yalancıların mumunu yatsıdan önce söndüren ve şerefli Hizbullah Cemaati’nin bütün yalan, iftira ve karalama kampanyalarının aksine, hiç kimsenin yardım ve desteğini almayan, Allah’tan başka dost ve yardımcısı olmayan; PKK, devlet ve diğer güç odaklarının yok etmeye çalıştığı, ancak Allah’ın yardımıyla her darbeden sonra daha bir güçlendiği, alnı açık, başı dik, yüzü ak bir Cemaat olduğunun en büyük musaddıkıdırlar.

6–Yıldırma Taktikleri

Polis, Cemaat mensuplarını yıldırmak ve canlarından bezdirmek için birçok yolu kullanmıştır. Bununla ya Cemaat’ten ayrılmalarını ve sade vatandaş olarak yaşamalarını, ya kendileriyle çalışır konuma gelmelerini ya da bölgeyi terk ederek göçmelerini hedefliyordu. Dikkat edilirse, bu hedeflerle PKK’nin önümüze sunduğu seçeneklerin aynı olduğu görülecektir. Şu farkla ki, PKK’nin açıkça maddeler halinde sunduğu seçenekleri, polis uygulamalarıyla ortaya koyuyordu. Sanırsınız ki tek bir yerden planlanıp çizilmiş, hedefi belirlenmiş, taktik ve stratejileri hazırlanmış da, iki ayrı kanaldan uygulama sahasına sürülmüş.

Polis, Cemaat mensuplarını yıldırmak için belli aralıklarla aynı ev ve işyerlerine baskın yapıyordu. Bu baskınlarda ortaya koyduğu zulme daha önce yer verdiğimiz için tekrarına gerek görmüyoruz. Söz konusu baskınlar genelde ev ve işyeri sahibinin ya da Cemaat’le beraber hareket eden çocuğunun gözaltına alınmasıyla sonuçlanıyordu.

Bu yıldırma taktikleri öyle bir hal aldı ki, cezaevinde bulunan kardeşlerimizin evleri ayda bir bazen daha kısa sürede basılıp aile ve ev halkı taciz ediliyordu. Güya cezaevinde olan kişi aranıyormuş da, evde olduğuna yönelik istihbarat alındığı için polis onu yakalamak maksadıyla eve baskın yapıyordu. Kargaların güleceği bu basit, anlamsız ve inandırıcılıktan uzak bahanelerle aileler taciz edilip iradeleri kırılmaya çalışılıyor ve Cemaat’le hareket eden Müslümanlar üzerinde baskı unsuru oluşturmaya gayret ediyorlardı. Bu taktikler neticesinde evini–barkını, işini–ticaretini, akraba ve memleketini terk edip çareyi batıya gitmekte bulanların sayısı, azımsanamayacak kadar çoktur.

7–Provokasyon Cinayetleri

Emniyet birimlerinin Hizbullah Cemaati’ne karşı yürüttüğü planın adımlarından birisi de provokasyon cinayetleridir. Bu yolla Cemaat’in diğer örgüt ve gruplarla çatışması, azalan veya bitmeye yüz tutan çatışmaların da yeniden körüklenmesi hedefleniyordu. Böylece Cemaat, sürekli çatışma halinde olduğu için halkı bilinçlendirme, İslamî tebliğ ve irşad faaliyetlerine fazla zaman ayıramayacak, enerjisinin büyük kısmını çatışmalarda harcayacaktı.

Bu planın baştan itibaren yürürlükte olduğunu bilen ya da devletin böylesi bir plana başvuracağını bekleyen Cemaat, bu konuda çok hassas, tedbirli, araştırmaya dayalı, kesin bilgiyi esas alan sağduyulu bir hareket tarzı sergiliyordu. Ancak çatışmaların yoğun olduğu zamanlarda, gerekli araştırma ve tetkik imkânlarının olmadığı ve anlık kararların verilmesi gerektiği durumlarda aynı özen ve itinanın gösterilemediğini üzülerek ifade etmek istiyoruz. Yani emniyet ve istihbarat birimlerinin çatışmaları başlatmak, yaymak ve körüklemek için uyguladığı provokasyon cinayetlerinde kısmen amacına ulaştığını söyleyebiliriz. Bu durum, şu acı gerçeği ortaya çıkarıyor: Devlet, bölgede çatışmaların bitmesini hiçbir zaman istememiş, çatışmaların devam etmesi için, bizzat cinayet işlemek de dâhil her yolu denemiştir. Aşağıda vereceğimiz birkaç örnek, anlattığımız planın devlet eliyle uygulandığını kesin bir gerçeklikle ispatlamaya yeterlidir...

67/99