| KIYAM (Şehid Rehber Hüseyin Velioğlu’nun Aziz Hatırasına)  Köhnemiş çağların arasından bir umut doğar
Bir güneş yükselir ölü kalpler yatağından Güneşin yedi rengine bürünür zaman Bahara açılır çöllere mahpus gözlerimiz Direniş, destan destan yayılır yeryüzüne Biteviye hayatlar kabuğundan sıyrılır Ketum diller dile gelir Kıyama durur insanlık! Gün en kesif yorganından sıyrılırken, Avuçlarımızda yükselir nurdan dokunmuş kaleler! Diyarbekirden Marmara’ya yükselir sancağımız Ölü ruhlar dirilir! Kıyama durur insanlık! Kıraçlardan bereketli kuşaklar fışkırır, Nuh tufanından eman alır şehirlerimiz! Bir usta maharetiyle dokununca ruhlarımıza Seninle aşılır hayatın kalın basamakları Güneşin rengi, Taşın sertliği, Kıyamın alfabesi, Seninle okunur sabahın söken şafağında! Yaşanmaya adanmış ömrü avuçlarımıza alarak Yükleniriz hayatı karartan zulüm dağlarına Yükleniriz fıtrat vurgunu sefihlere Kıyam yolunda, Seninle aşarız sarp geçitleri! Saçlarını okşarız fıtrat ülkesinin! Hayatımızın en kutsal tepesine dikilirken destanın Mirasın zırh gibi kuşatır iklimlerimizi Şehadetin rahmetle dokur, Özgürlüğe susamış coğrafyamızı! Abdullah ŞAFAK |
